Dane
Pochowani: 76 Austriak贸w, 3 Niemc贸w - dane niepe艂ne 艂膮cznie prawdopodobniej 275 pochowanych
Data 艣mierci:1914-1916
殴r贸d艂o danych:
J. Drogomir, Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918) : wykazy poleg艂ych i zmar艂ych pochowanych na 400 cmentarzach wojskowych w Galicji Zachodniej. T. 3, Tarn贸w : Muzeum Okr臋gowe, 2005.
Cmentarz nr 384, a w zasadzie to co z niego pozosta艂o znajduje si臋 przy Sanktuarium Bo偶ego Mi艂osierdzia w 艁agiewnikach (ulica Siostry Faustyny). Na cmentarz trafi艂em ostatecznie dopiero w zimie, cho膰 w sierpniu 2012 r. by艂em pod Sanktuarium na rowerze podczas wyprawy do Cz臋stochowy, ale wtedy jako艣 go nie znalaz艂em.
Cmentarz 384 powsta艂 w tym w艂a艣nie miejscu poniewa偶 chowano na nim zmar艂ych ze szpitala epidemicznego mieszcz膮cego si臋 w pobliskim klasztorze聽Si贸str Matki Bo偶ej Mi艂osierdzia. Szpital dzia艂a艂 w przez ca艂膮 wojn臋 od 1914 do 1918. Na li艣cie poleg艂ych sporz膮dzonej przez Drogomira (wed艂ug niepe艂nych danych) znajduj膮 si臋 zidentyfikowani polegli tylko z armii Austro-W臋gierskiej i Niemieckiej, cho膰 prawdopodnie zostali tu pochowani r贸wnie偶 偶o艂nierze Rosyjscy.
W przewodniku Frodymy mo偶emy znale藕膰 nast臋puj膮c膮 notatk臋:
W 1914 r. zabudowania gospodarcze klasztoru, dom zakonny i zak艂ad wychowawczy zosta艂y zaj臋te na szpital wojenny licz膮cy 800-1000 艂贸偶ek. Pocz膮tkowo przyjmowa艂 on rannych ze wszystkich odcink贸w frontu Galicji i Kr贸lewstwa, a potem przekszta艂cono 聽go w zbiorczy szpital epidemiololiczny dla chorych na choler臋 ajzatyck膮, czerwonk臋, tyfus plamisty, a od 1915 r. tak偶e d偶um臋, osp臋, gru藕lic臋 i szkalatyn臋. W艣r贸d chorych byli 偶o艂nierze i je艅cy wojenni wielu narodowo艣ci m.in. 呕ydzi, Rumini, Serbowie, Polacy, Rosjanie, Czerkiesi, Esto艅czycy, Liwtini, Kozacy, przedstawiciele lud贸w syberysjkich, a tak偶e wyznawcy wielu religii: ro偶nych od艂am贸w protestanckich, prawos艂awia, islamu, mozaizmu. Jak wspomina ks, Czerwi艅ski "wobec cierpienia i 艣mierci nik艂y narodowe i religijne r贸偶nice i ka偶dy drugiego za brata uwa偶a艂". Szpita艂 dzia艂a艂 od sierpnia 1914 do grudnia 1918 r. Obs艂ug臋 sprawowa艂o 20 pielegniarek-siostr zakonnych i 40 偶o艂nierze z plutonu sanitarnego. Przez p艂ac贸wk臋 przewn臋艂o si臋 2375 chorych zaka藕nie i rannych. Tylko w ci膮gu dziewi臋ciu miesi臋cy 1915 roku 246 ludzi聽zmar艂o na choler臋 i inne choroby (na podstawie artyku艂u w wydawanym przez jezuit贸w czasopi艣mie "Misje Katolickie" nr 433/434 i 435/436 z 1919 r.)
Z czasem szpital niszcza艂, znika艂y kolejne magrobki i pewnym momencie cie偶ko by艂o nawet stwierdzi膰, 偶e jest to cmentarz wojennych, obecnie to co pozosta艂o zabezpieczono i oznaczono. Z cmentarza pozosta艂 kamienny mur, brama wej艣ciowa i krzy偶 (reprodukcja) na 艣rodku cmentarza, spod 艣niegu wy艂ania si臋 widoczny na zdj臋ciu jeden nagrobek otoczony betonowymi krawe偶nikami, przy ogrodzeniu znajdziemy r贸wnie偶 resztki niewysokich betonowych podmur贸wek pod krzy偶e (spotykanych na innych cmentarzach).
Na cmentarzu znajdziemy te偶 niewysoki prostopad艂o艣ciennych przykryty ostros艂upowym daszkiem pomnik z tablic膮 informuj膮c膮, 偶e na cmentarzu pochowano 266 poleg艂ych co troch臋 k艂贸ci si臋 z ustaleniami Drogomira.
Ostatnie zdj臋cie w galerii to archiwalna fotografia przedstawiaj膮ca tymczasowy cmentarz.
